Münir Nurettin Selçuk

Münir Nurettin Selçuk

Münir Nurettin Selçuk

Konservatuvarda ilk yılım, sene 1975. Eski okul binası Nişantaşı’ nda tarihi bir köşk. Binaya sağlı, sollu kavisli bir merdivenle çıkılıyor.

Okula geldiğimde oldukça yaşlı bir zat, merdiven başında durmuş güç topluyor, çıkmaya hazırlanıyor ama dermanı yok belli.

• Yardım etmemi ister misiniz efendim, dedim.
• Zahmet olmasın evladım, dedi ve koluna girerek binaya çıkmasına yardım ettim.
• Nereye gideceksiniz efendim, dediğimde;
• Öğretmenler odasına evladım, dedi. Bir kat daha çıkmamız gerekiyordu. Dinlendi, güç topladı ve bir kat daha çıktık. Çok yorulmuşdu, teşekkür etti.

Yüzüne hiç bakmamıştım; “ Allah Allah ne kadar yaşlı bir öğretmen “ diye geçirdim içimden. Ve merakla, öğretmenler odasından çıkan bir memura sordum;

• Beyefendi kimdi?
• MÜNİR NURETTİN SELÇUK

Sanki başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayatta olduğunu bilmiyordum. Bir tarihe dokunmuştum. Bildiğim, hayran olduğum insanı tanıyamamıştım. Çünkü hayatta olmadığını düşünüyordum. Uzun süre kendime gelemedim.

Konservatuvara onursal öğretim görevlileri kadsamında davet edilen birkaç çınardan biriydi. Bir süre sonra da vefat etti. Nurlar içinde yatsın, hiç unutamam bu karşılaşmayı.